«Ah o iki muhteşem konu, bizi doğuran şiirler: yol ve savaş şiirleri. İlyada ve Odysseia. Her şey böyle bölünebilir belki de, llyada takımında olanlar ve Odysseia takımında olanlar. İlyada'nın ismi bir şehirden geliyor, Odysseia'nınkiyse bir karakterden. Bir şehir kartpostalı gibi yatay şiir, bütün bir bedenin portresi gibi dikey şiir. Ben Odysseia'yı daha çok seviyorum.»
Sayfa 122
Homeros ve İlyada
Homeros antik dünyanın yüce dehası olarak tanınır. Antik Yunanların onu, her ikisi de MÖ dokuzuncu ya da sekizinci yüzyılda oluşturulmuş destansı şiirler İlyada ve Odysseia'nın yazarı olarak tanımlaması dışında hakkında hiçbir şey bilmiyoruz. Antik Yunanlar bu destanlara kültürel sembol ve ahlaki rehber kaynağı olarak saygı duyuyorlardı.
İlyada, Yunanlar tarafından MÖ 1250'ye tarihlenen Miken Yunanlıları ile Truva arasındaki efsanevi Truva Savaşı'nın hikâyesini anlatır. Odysseia, Yunan Kahraman Odysseus'un Truva'dan İthaka'ya on yıllık yolculuğundaki maceralarını anlatır. Efsaneye göre Homeros kördü ve Sakız Adası'nda yaşıyordu. Eserleri, destanların yazılı değil, yüksek sesle dile getirildiği sözlü geleneğin bir parçasıydı. Homeros'un şair için "şarkıcı" anlamına gelen "aidos" kelimesini kullanması bu geleneği yansıtır. Bazı uzmanlar kendisinin bilfiil yazamadığını ama bir yardımcıya söyleyip yazdırdığını ve birçok kişinin geliştirdiği şiirlere son hâlini verdiğini ileri sürer.
Sayfa 142 - Kronik KitapKitabı okudu
Dünyanın en uzun epik şiiri olan Mahabharata yaklaşık yüz bin beyiti bulur ve Homeros'un İlyada ve Odysseia 'sından yedi kat daha uzundur .
Sayfa 210 - MahabharataKitabı okudu
# Yunan Tanrılarının her biri Romalılar tarafından kabul görmüş ve farklı isimler kullanılmıştır. Roma mitolojisi neredeyse tamamen Yunan mitolojisini baz almıştır. Yunan mitolojisindeki çoğu efsaneler de insan şeklindedir.
# Yunan tanrılarının yaratılış hikâyeleri seçilmiş 12 tanrı (bu 12 tanrı, 4 kadın ve 8 erkekten oluşmaktadır.) Olimpos
(Yazı)
Edebiyat için kullanıldığını gösteren en küçük bir ipucu yok elimizde. İlyada ve Odysseia okuryazar olmayan dinleyiciler için okuryazar olmayan ozanlar tarafından söylenmiş, kulaktan kulağa aktarılmıştı, yüzlerce yıl sonra Yunan alfabesi ortaya çıkıncaya kadar yazıya dökülemedi.
